30-dniowe Wyzwanie Figurkowe. Dzień 4

Dzień 4: Ulubiony film lub książka związana lub pasująca klimatem do uniwersum?

Jak zeznałem wczoraj, spośród różnych bitewniackich światów, realiów i uniwersów, rzeczywistość Warhammera pasuje mi najbardziej. Szczęśliwie stanowi ona ramy, w których rozgrywa się akcja wielu książek. Spośród nich wyróżnia się z pewnością saga o Gotreku i Feliksie, a konkretnie jej początek. Najlepsze i najbardziej klimatyczne są dwie pierwsze części (Zabójca trolli i skavenów), które naprawdę trzymają klimat Starego Świata. W pierwszej - mamy dwóch obieżyświatów, banitów, którzy mają niefart (wg Feliksa, bo wg Gotreka to raczej szczęście) ciągle się pakować w kłopoty. Niestety, im dalej w las, tym więcej drzew, a konkretnie coraz bardziej się nam to wszystko heroizuje - bohaterowie robią wrażenie coraz bardziej nieśmiertelnych. Nie powiem, jest to przyjemne, ale sprzeczne z duchem WFB.

W porównaniu z pierwszymi dwiema książkami, trzecia i czwarta są nieco gorsze (Z. demonów i smoków), piątą da się przeczytać (Z. bestii), szósta jest raczej słaba (Z. wampirów), a siódma słabiutka zupełnie (Z. gigantów). Ósmą, napisał już kto inny, ale wbrew spadającej tendencji jakości serii przeczytałem ją z przyjemnością, zakwalifikowałbym ją gdzieś na poziomie "Zabójcy smoków" (BTW, jakie to dziwne wrażenie zaczynać zdanie od wielkiej litery "ó"...). Pozostałych nie tykałem. Nie wiem nawet, czy już wyszły w Polsce. A właśnie. Tłumaczenie na polski jest takie sobie, jest to najbardziej widoczne w pierwszych tomach, później trochę się poprawia. Ale i tak, lepiej mi się czytało oryginał.

A tak przy okazji. Nie jest tajemnicą, że Imperium, to takie Niemcy, a Kislev - Rosja. Śmieszy mnie, jak autor, pisząc z perspektywy Feliksa (czyli "Niemca"), którego ojczysty język to Rekspiel (czyli "niemiecki"), że Kislevici (czyli "Rosjanie") mają twardą, chrapliwą mowę. Nosz, kurde, naprawdę, rosyjski to po zbóju twardy w porównaniu z niemieckim jest... 

Inną warhammerową pozycją, do której wracam z przyjemnością, jest "Czarnoksiężnik Drachenfels", prawdziwy klasyk, nie wiem jak teraz, ale kiedyś był trudny do namierzenia i nabycia. A ja przypadkiem w Empiku lata temu się nań natknąłem. Powieść może nie powala stylem, ale fajnie pokazuje istotę klimatu warhammera czyli moralne zepsucie miejscami wchodzące w szaleństwo, które dotyka tak przedstawicieli nizin społecznych Imperium, jak i najwyższej elity władzy.

Chciałbym jeszcze napisać o czymś z zupełnie innej beczki, a mianowicie o pewnym filmie. Wprawdzie, o ile mi wiadomo, Stary Świat własnego oficjalnego filmu się nie doczekał, ale w zeszłym roku trafiłem na coś, co wydało mi się świetnie pasować do niego klimatem. Chodzi o film "Solomon Kane: Pogromca Zła".
Postać Solomona Kane'a stworzył Robert Howard, czyli ojciec Conana, ale filmowy Kane ma z książkowym niewiele wspólnego. Książkę czyta się dużo lepiej niż, choćby, Conany, ale warhammera niespecjalnie toto przypomina. Film natomiast jest najbardziej warmłotkowym filmem, jaki kiedykolwiek widziałem. Zdecydowanie polecam każdemu warhammerowiczowi.